Yoga & workshops

Snubbelbubbel is in volle ontwikkeling. Momenteel bieden wij yoga voor volwassenen,  kinderyoga, blender- en familieyoga, tieneryoga en crea(c)tieve workshops aan. Ook voor kinder - en jongerencoaching en  reiki kan je bij ons terecht. Een handig overzicht van al onze activiteiten, tarieven en afspraken vind je hier.

Hebben we een leuke uitstap gemaakt of een interessante website ontdekt die met ons aanbod te maken heeft, dan delen we dit graag op deze pagina . 


Weekend van warmte

21 juni 2015... Daar sta je dan om kwart over negen op een zomerse, weliswaar bewolkte zondagochtend in het landelijke Heffen bij Mechelen. Vol enthousiasme uitkijkend naar de tweede dag Reikiklas bij Ronald van de Peppel.  

Aangezien ik pas rond tien uur verwacht word, neem ik even de tijd om de natuur te verkennen. Een oud huis naast de kerk en het padje ernaast trekken meteen mijn aandacht. Het padje kronkelt richting dijk waar, naast enkele wielertoeristen en een man met een hondje, niemand te zien is. Het water van de Zenne ligt er rustig bij en het riet deint mee met de wind. Plots wordt mijn aandacht getrokken door een eenzame boom met daaronder 1 prachtig bloeiende klaproos en wat verder door een schitterende vlierstruik. Een warm gevoel dat het geen toeval kan zijn dat net de klaproos en de vlierstruik me naar zich toetrekken, omarmt me. De klaproos... de enige bloem die de zware oorlogsstrijd de baas kon en elke keer opnieuw ontpopte en de vlierstruik die reeds bij de Germanen geëerd werd als heilige struik gewijd aan Thor. Overweldigd door al dat moois ben ik de klok uit het oog verloren en merk ik plots dat het tijd is om mijn wandeling verder te zetten richting het atelier van Ronald.                                




   



Ook vandaag wordt de deur van het atelier levenslustig opengetrokken en word ik welkom geheten met een brede glimlach en een hartelijke omhelzing. Het onwennige gevoel van gisterenochtend is nu helemaal verdwenen. Tijdens het drinken van een kop thee trekken de grote boekenkast en drie boekjes in het bijzonder mijn aandacht. Ronald heeft de vorige dag reeds uitvoerig verteld over zijn 'boekenproject'. Van her en der brengen mensen boeken naar hem, die hij dan weer verkoopt voor een prikje. De opbrengst schenkt hij integraal aan een weeshuis in Kathmandu. Ook de andere deelnemers komen nu met mondjesmaat binnengewandeld en het is tijd om aan het echte werk te beginnen. Vandaag informeert Ronald ons over de helende en de genezende kracht van reiki en de goesting om aan het praktijkgedeelte te beginnen wordt er alleen maar groter op. Voor de middag nog mogen we reeds starten met het aanbieden van reiki aan elkaar. ZAAAAALIG! Daar waar je bij veel cursussen tijdens de middag groepen uiteen ziet vallen omdat iedereen elders een hapje gaat eten, is dat hier helemaal niet het geval. In een mum van tijd toveren we een gezellige tafel, gevuld met lekkers gemaakt door de gastvrouw en - heer, Greet en Ronald, en omringd door mensen met inspirerende verhalen, te voorschijn. Na een kom heerlijke soep met zelfgebakken brood en een boke met zelfgemaakte confituur zijn we helemaal klaar om aan het tweede deel van die dag te beginnen. Net zoals gisteren en vanochtend staat ook nu een inwijding op het programma. Vandaag wordt deze aangevuld met oefensessies en demonstraties en afgesloten met enkele verhalen. Nog wat nakeuvelend en afspraken makend voor de eerste open reikiklas zit de dag er voor ik het goed en wel besef op. 


Krachtdieren en gidsen


Dinsdag 26 mei trokken we met het ganse gezin naar Booischot. Naar aanleiding van deze mooie en bijzondere uitstap, schreef manlief het volgende verhaal.

REIZEN IN ONZICHTBAARHEID (EEN GEZINSUITSTAP)


Meestal monden vrije schooldagen uit in allerlei bezigheidsactiviteiten voor het gezin waar toch vooral het tomeloze energie- en nieuwsgierigheidsniveau van de kinderen joelend en juichend de hoogste toon voeren.
Gisteren was dat niet anders, hoewel…
Gisteren trokken we namelijk eens niet naar de dierentuin, het bos, themapark of andere verre of nabije speelplekken, maar maakten we een ander boeiend uitstapje… niet buiten maar binnen in onszelf. En het mooie was dat alles waarvoor we als gezin soms hardnekkig in een ellenlange rij gaan staan, of waar we dol van verwachting veel te dure inkom voor betalen, waar we onze laarzen voor aantrekken en ons modebewustzijn voor opgeven, of waar we ons als tweevoetige muilezels voor in het zweet sjouwen en dichte drommen al even ongeduldige mensen als wijzelf voor trotseren, eenvoudigweg, in de binnenkamer van ons hart kunnen vinden.
Dus stonden wij in niet zo alle vroegte, de dag voor vandaag, ergens in Booischot, voor een belloze deur, die even later, na een aarzelend klopje, door de Moedergodin in hoogsteigen persoon, met een zonnige glimlach geopend werd. (Eigenlijk heet de lieftallige dame gewoon Sofie Possemiers en is zij inspirerend bezielster van de helende yoga workshop- en rituelen praktijk El sole. Maar het feit dat ze een happy pregnant belly draagt, riep bij mij meteen een archetypisch beeld van de Moedergodin op, vandaar.) Mijn anders zo stoere, stugge onzekerheidshouding ruimde meteen plaats voor een kinderlijk geborgen gevoel van overgave, en dan waren we nog niet eens goed en wel binnen!
Na het uitdoen van de schoenen en ons er snuivend van vergewissen of de voeten wel goed gewassen waren, werden we de voorkamer in geleid die niet veel later, op het licht van enkele kaarsen na, volledig verduisterd werd.
Elk op een yogamatje zittend of liggend lieten we ons op het ritmisch kloppen van een Indiaanse sjamanendrum een andere dimensie inglijden. We daalden, elk in onze eigen verbeelding, steeds dieper af in de baarmoeder van het universum, de drum klonk zacht en vertrouwd, als het kloppen van een moederhart.
Ontspannen lieten we ons meedeinen door een stem die, schijnbaar vanuit de verte maar in werkelijkheid heel nabij, ons naar een wedergeboorte in de onzichtbare wereld leidde, naar een thuiskomen in de verbeelding van ons hart, naar dat plaatsje waar we anders zoveel dikke muren rond bouwen of afschermen voor al wie ook maar te dicht in onze buurt komt, veelal te bang om werkelijk gezien te worden.
Daar waren we met z’n allen met dit uitstapje dus eigenlijk naar op zoek, naar een krachtdier of gids, voor onszelf en/of ons gezin om het zachte maar krachtige vertrouwen terug te vinden en uit te dragen in een wereld die steeds meer zijnsvragen oproept en eisen stelt waar nauwelijks meer iets te eisen valt. Ik bedoel maar, als ouders weten we ook niet meer zo goed waarom we voortdurend lopen te jachten en te jagen, waarom we onszelf professioneel steeds meer wegcijferen om een beeld op te houden van hardwerkende, zelfzekere, krachtdadig volhardende doeners die tegen beter weten in er de rek in proberen te houden totdat het elastiekje pijnlijk doelgericht onze gezichten inspringt. Noem het burn-out, born-out, bored-out of whatever, het is alleszins iets waar we onze kinderen voor willen behoeden, laat staan de toekomst mee willen insturen.
En dan is het hartverwarmend om met ons gezin zo dicht bij elkaar in eenzelfde ruimte te liggen, ons nog meer dan anders verbonden te voelen en als een eenheid in verscheidenheid te reizen in onzichtbaarheid. Een onzichtbare zijnswereld waarin we een welwillende werkelijkheid ontmoeten die we altijd en overal in ons meedragen en die bevolkt wordt door dieren, gidsen, feeën en andere wezens die er, wat er ook moge gebeuren in die grote fantasieloze mensenwereld, altijd voor ons zijn.
De onzichtbare reis naar de binnenwereld deed me, eens terug thuis, kinderboeken als De Kleine Johannes van Frederik van Eeden en Erik of het Klein Insectenboek van Godfried Bomans, herleven en opeens werd ik de kinderen, mijn vrouw, mezelf, maar zeker ook Sofie Possemiers, heel erg dankbaar voor het mooie geschenk dat we elkaar met dergelijke uitstapjes, steeds weer opnieuw, kunnen geven: het besef dat we altijd kind mogen zijn in een veel te grote mensenwereld…
Tekst: Davy Peeters, http://muyoha.weebly.com/
Tekening: Johannes ontmoet Windekind, Beatrix Whistler



Abonneren op: Posts (Atom)